استغاثه

دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده

نمی دانم زندگی واقعا رویاست یا کابوس،این لاکردار تا نگذرد معلوم نمیشود. می ترسم روزهای خوبم از دست برود من هنوزم اینجا کنج دنیا نشسته ،هیچ کاری نکرده باشم.

نگران باش که هیچ چیز درست نمی شود بی خود و بی جهت ما را در خود رها کرده اند شاید به جان هم بیفتیم این داستان را خودمان نقطه پایان باشیم.

منظورم بهم ریخته است گریختنم ماندن است

رفتنم ماندن است

زندگی کردنم مردن است

با عمیق ترین ریشه هایم در خاک به تو متصل شده ام بی انکه مرا بخواهی میگویم:(هنوزم با تو نشستن به تمام دنیا می ارزه).

در تو صدایی ست که شب ها برایم لالایی می خواند

دریایی که آرام مرا در خود غرق کند

در تو چاهی ست که مسافری به خانه من دارد

بیا به خانه من مهربان