هرزنوشت

آنان که می گریستند هنوز هم می گریند.

پیرپائولو پازولینی

یادم هست استادی داشتیم که می گفت زندگی رفته رفته بهتر می شود!

آیا هنوزم هم به حرفش اعتقاد دارد؟

تنم آماج دردهایی ست که تسکین نمی یابند

استخوان هایم گواه،دردهایم هستند.

همیشه برایم سوال بوده چه چیزی سکوت انارها را ترک داده است که اینطور می خندند!

ای کاش یک انار بودم که برایم رسیدن پاییز ،رسیدن تو بود.